Op zoek naar een betere toekomst, een met meer spel, meer dans, meer vrijheid vooral, hink-stap-springt Marian Donner door de popcultuur, langs orka’s, ‘schreeuwende’ planten, oorlogsrecht, kwantummechanica en Ninjago. Onderweg neemt ze de woorden van haar overleden vader mee, voormalig schaakkampioen. De escorts die ze ontmoette bij het bureau waar ze jarenlang de telefoon opnam, laten haar een schaduwwereld zien. En dan is er nog de stem van de Japanse hofdame Sei Shõnagon. Meer dan duizend jaar geleden hield ze een dagboek bij. Wat kan zij ons tonen?
Rooksignalen (een hoofdkussenboek) is een trip, een dans, weg van de hokjes en labels, de huidige controledrift, rechtlijnigheid en zwaarte, naar meer ruimte en lucht.
De Standaard: ‘Met Rooksignalen bevestigt Donner dat ze een van de origineelste en dapperste denkers is van de Lage Landen.’
Trouw: ‘Rooksignalen is een verademing. Een dikke middelvinger naar iedereen die meent dat het onderwijs betere kinderen moet produceren, die op hun beurt de wereld moeten verbeteren maar al opgebrand zijn nog voor ze examen doen. Een dikke middelvinger naar iedereen die ons probeert wijs te maken dat we niet precies goed genoeg zijn zoals we zijn.’ ****
Cutting Edge: ‘Rooksignalen bevat prachtige, rijke columns die ook bij een tweede of derde leesbeurt meer dan overeind blijven.’
Tzum: ‘Nee, Donner is beslist geen schaap.’ (Dit is een hele mooie recensie!)
