Het stond er zo achteloos, meer als een terzijde, en toch was het een veelzeggende zin. Ooit hadden we Groep Wilders en Groep Nawijn, maar Brinkman is nog slechts Lid. Want: ‘Het woord groep is nu alleen nog toegestaan voor fracties van tenminste twee parlementariërs.’
Iemand heeft daar dus een probleem van gemaakt. Een individu dat zich een groep noemt? ‘Ja, en ik ben een massa en mijn moeder een optocht.’ Dat kan taalkundig niet. En dus moest er nieuwe regelgeving komen, een nieuw decreet. Omdat de overheid dingen graag duidelijk heeft.
Helaas, want zo hoeft het niet te zijn.
Laatst vertelde een vriend bijvoorbeeld dat hij in voormalig Joegoslavië zijn eigen nationaliteit kon kiezen. Eens in de zoveel jaar vond er een volkstelling plaats waarbij iedereen zelf mocht zeggen hoe hij geregistreerd wilde worden. Als Serviër, Bosniër of Kroaat. Of als Stofzuiger, dat mocht ook. Net als Wereldburger, Ruimtewezen of Dansende Aap.
Er schijnen destijds buitensporig veel Pinguïns te zijn geweest.
Het idee achter deze keuzevrijheid was dat hokjes en labels de brandstof van conflict vormen. Hoe nauwer de definities, hoe groter de strijd, hoe sneller de zogenaamde buitenstaander aangevallen wordt. Iets wat later natuurlijk ook bleek toen de Joegoslaven, opgejut door volksmenners, terugvielen op een veel steilere leer. De Pinguïns verdwenen en alles werd zwart-wit.
Ook in Nederland lossen de grijstinten langzaam op. De overheid is veel te krampachtig bezig met het maken van nieuwe wetten en regels, aldus onze Nationale Ombudsman. Elke uitzondering en elk risico moet worden uitgebannen. Alsof de samenleving pas goed functioneert als iedereen correct is gecategoriseerd, zwart-wit, volgens de wetten van de logica.
Voordat je het weet heb je het op die manier over mensen en quota.
Juist daarom is een niet-logisch label zo goed. Zodat je nooit vergeet dat een mens veel meer is dan het hokje dat hem is toebedeeld. Een Lid is makkelijk weg te zetten, maar een Groep herinnert aan het grotere gedachtengoed. Als ik Hero Brinkman was, zou ik er een punt van maken: voortaan wil ik in de Tweede Kamer zitten als het Collectief Dansende Aap!
